17.5 C
Ibiza Town

Column Aviola: Engelen

Moet lezen

engelenCOLUMN – Aviola schrijft iedere zondag een column op Ibizavandaag. Over het leven op Ibiza of over de, vaak bijzondere, mensen die er wonen. De introductie van de persoon achter deze verhalen staat HIER. Vandaag: Engelen.

Soms kom je wel eens engelen tegen in je leven, waarvan je pas veel later denkt: ‘dat was er een’. Niet dat het perfecte mensen waren, maar wel bijzonder, ze geven je iets mee zonder dat je je het op dat moment beseft.

Jij was zo’n engel. Ik leerde je kennen toen ik twaalf was. Onze vriendschap begon met een ruzie. Ik had -tijdens een stoeipartij- jouw (nieuwe ) jas kapot gescheurd. En ik moest meteen op het matje komen bij je moeder. Vanaf dat moment brachten we vele weekenden en vakanties samen door. Ik was vaak bij jou thuis. Elke zondag naar de kerk en daarna een wandeling door de stad en een fanta bij hotel Montesol. Daaropvolgend een uitgebreide lunch bij jullie thuis en later op de middag naar Radio City om te rollerskaten. We zwommen, renden, vochten, en later kwamen de eindeloze gesprekken. Killing my softly with his song was het lievelingsnummer van je moeder.

Toen het later niet zo goed ging met mij, probeerde jij me nog van gedachten te veranderen, maar ik was niet voor rede vatbaar, veel te koppig. Toen ik naar Nederland verhuisde en met mijn zwangere buik bij jullie op Ibiza langs kwam, moest je perse aan mijn buik voelen. Je was plaatsvervangend trots en vertelde mij dat jij later het liefst een groot gezin zou willen hebben. Niet wetende dat ‘later’ nooit zou komen. Toen ik mijn dochter voor het eerst in mijn armen had, was jij al op weg naar de hemel.

Je was een kind van een Spaanse vader afkomstig uit een ‘deftige’ familie en een buitenlandse moeder. Je moeder en jij waren een soort eenheid. Je was haar lieveling, alsof ze het al wist. Je had respect voor je vader, maar moeite met zijn buitensporige gedrag. Jij zou dat nooit doen. Zei je. Je had te doen met je moeder, met haar verdriet en haar eenzaamheid. Maar voor je moeder was jouw vader haar alles, haar grote liefde en dat zou tot haar dood nooit veranderen.

Je verongelukte met je beste vriend op de weg van Ibiza naar Santa Eulalia. Ik hoorde dat je er mooi en gaaf uitzag toen je in het ziekenhuis arriveerde, maar van binnen was je helaas beschadigt.

Ik kende nog een andere engel. Die engel was achter in de veertig en net als jij een kind van ‘deftige’ ouders. Hij heeft nooit moeten werken voor zijn geld en vertelde mij dat hij jaren lang had gefeest en gebeest op het eiland totdat hij er genoeg van had. Hij besloot om als ober aan de slag te gaan in een bar, omdat hij wilde ervaren hoe het zou zijn om –net als de ‘gewone’ mensen- te werken.  Hij was zo aardig en nederig dat sommige klanten hem soms best grof behandelden. Telkens als wij in die bar kwamen, kregen we een grote glimlach en een knuffel van hem en stond hij in een mum van tijd voor ons met onze favoriete drankjes. En toen, van de een op de andere dag, was hij verdwenen, net als jij, door een ongeluk, en vanuit een comateuze toestand uiteindelijk ook vertrokken naar de hemel.

En weet je wat het meest frappante is? Dat jullie buren hadden kunnen zijn. Alleen in een verschillend tijdsbestek. Jullie huizen stonden en staan letterlijk en figuurlijk naast elkaar. Behalve bovenstaande overeenkomsten waren jullie beiden zacht van aard en hadden het vreemd genoeg nog goed met elkaar kunnen vinden ook.  Killing my softly with his song…

Opmerking van de redactie: Aviola heeft geen Facebook account (ja, ze bestaan echt nog!). En hoewel we verwoede pogingen doen om haar over te halen er toch één te openen, is dat op dit moment nog niet van kracht. Mocht je dus willen reageren op een manier dat Aviola het ook kan lezen, reageer dan gewoon onder dit artikel en niet via een Facebook opmerking. Gracias, ook namens Aviola.

Vorig artikel
Volgend artikel

Meer artikelen

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Laatste Artikel