17.1 C
Ibiza Town

Column Aviola: in gesprek met Sabina

Moet lezen

Aviola SabinaCOLUMN – Aviola schrijft, onregelmatig en soms ook weer regelmatig stukjes voor Ibizavandaag. En omdat het te makkelijk is om al het materiaal in één keer te publiceren, verschijnt er zo af en toe wat op onze website. Vandaag: in gesprek met Sabina Brownstein.

In gesprek met Sabina Brownstein (1963 ): “Jerry en ik wonen sinds 1997 op Ibiza. Ik was meteen verliefd op het eiland. Wij hadden een fijn leven, rustig, zonder ups en downs. Tijdens een diner op een mooie zomeravond in 2001, vertelde ik Jerry hoe blij ik was, dat ik mij zo gelukkig, sterk en gezond voelde. En dat ik vastberaden was om mijn droom te volgen: mensen helpen in hun groei of genezingsproces. Ik was altijd al geïnteresseerd in alternatieve geneeskunde en bracht veel tijd door met het lezen en bestuderen daarvan. Later op die avond bedacht ik dat ik mij eerst zou moeten richten op de opvoeding van ons kindje, want wij zaten in die periode in een adoptieproces van een Chinees meisje. Achteraf best merkwaardig, want het eerste wat er die avond in mij opkwam was niet ons kindje, maar mijn passie.

De ochtend na het diner kreeg ik een vreemd gevoel, wat begon in mijn linkerbeen, een soort tinteling. Daarna kreeg ik diezelfde tinteling in mijn rug, handen en voeten en het werd van kwaad tot erger.” Sabina voelde zich steeds ellendiger. In het ziekenhuis werd de diagnose MS gesteld en kreeg zij te horen dat ze hoogst waarschijnlijk in een rolstoel zou eindigen. Daarbij kreeg ze zware medicijnen voorgeschreven. Sabina: “Ik ging met een enorme snelheid achteruit, maar besloot dat ik de medicijnen niet ging innemen en gooide ze allemaal in de prullenbak.”

Sabina was in en in verdrietig. Angstige gedachten kwamen in haar op, bezorgd voor wat de toekomst haar zou brengen. Haar lichaam liet het afweten. Ze kon uiteindelijk alleen nog maar op bed liggen. Naar de badkamer lopen was onmogelijk, en eten kon zij niet zonder hulp. Sabina: ”Op een dag kwam de gedachte bij mij op dat ik mijn verleden zou moeten opruimen. Dat het noodzakelijk was om te leren vergeven en alles los te laten. Herhaaldelijk ben ik dat gaan doen. Na een week voelde ik een kleine verandering, alsof ik mij lichter voelde, ook al kon ik nog steeds niet lopen of zelfstandig eten.”

Ze begon zich te verdiepen in de ziekte MS en probeerde zo veel mogelijk informatie te vergaren over het onderwerp. Totdat haar man op een dag zei: “Op deze manier ga je geloven dat jij die ziekte werkelijk bent en daar zullen zowel je gedachten als je lichaam aan gaan wennen.” Sabina: “Vanaf dat moment veranderde ik mijn gedachtegang: Ik ben niet de ziekte, ik heb er alleen last van en ik ga de symptomen aanpakken.” Daarnaast bezocht ze meerdere natuurgenezers op het eiland en beoefende ze yoga en meditatie.

“Beetje bij beetje begon ik mij beter te voelen en kon ik stapje voor stapje naar de badkamer lopen. Het vergde enorm veel tijd en geduld.” Het heeft Sabina een jaar gekost om weer enigszins normaal te kunnen functioneren, en meerdere jaren om volledig te herstellen. Inmiddels heeft zij van haar passie haar werk gemaakt: anderen helpen bij hun genezingsproces (mentaal of fysiek), precies zoals ze op die avond in 2001 met Jerry had besproken. Ze realiseerde zich ook waarom ze tijdens dat diner niet meteen aan het Chinese meisje had gedacht: ze hadden het adoptieproces door de MS moeten beëindigen. Het meisje is er nooit gekomen, maar haar andere ‘kindje’: mensen helpen, wel.

Opmerking van de redactie: Aviola heeft geen Facebook account (ja, ze bestaan echt nog!). En hoewel we verwoede pogingen doen om haar over te halen er toch één te openen, is dat op dit moment nog niet van kracht. Mocht je dus willen reageren op een manier dat Aviola het ook kan lezen, reageer dan gewoon onder dit artikel en niet via een Facebook opmerking. Gracias, ook namens Aviola.

Vorig artikel
Volgend artikel

Meer artikelen

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Laatste Artikel