18.2 C
Ibiza Town

Column Aviola: volg je hart

Moet lezen

1-beenCOLUMN – Aviola schrijft regelmatig stukjes voor Ibizavandaag. Over het leven op Ibiza of over de, vaak bijzondere, mensen die er wonen. De introductie van de persoon achter deze verhalen staat HIER. Vandaag over wat je geeft aan de wereld.

Vorige week kreeg ik een bericht van een zeventien jarige jongen die mij het volgende (vertaalt vanuit het Spaans) schreef: “Waarom hebben sommige mensen geen hart? Ik was aan het wandelen met een vriend in het dorp, toen wij een meneer met maar één been op de grond zagen liggen. Hij lag dronken op de stoep en was heel verdrietig. Er liepen overal  mensen, maar niemand deed wat. Mijn vriend en ik hebben hem opgetild en naar een warm plekje gebracht. Dat voelde heel goed van binnen. Het zijn de kleine dingen die ervoor zorgen dat je dag mooier wordt en dan zie je jezelf als echt mens. De arme man was vies en zat onder de kots, maar dat maakte mij niet uit. Toen ik hem zo verdrietig zag, zorgde dat ervoor dat ik de dingen anders ging zien. Ik verplaatste mij in hem. En ik zou het ook fijn vinden als iemand mij op zo’n moment zou helpen. En wij wilden hem weer een beetje opvrolijken en vertelden hem een mop. De volgende dag zag ik hem weer zitten en wilde hij een stuk van zijn broodje met mij delen om zijn dank te betuigen. En dat heb ik dan maar gedaan.”

Ik was verbaasd over dit berichtje omdat deze jonge jongen ervoor koos om datgene te doen wat goed voelde, rechtstreeks vanuit het hart. Hij ondernam ter plekke actie, zonder af te wachten of zich te laten belemmeren door zijn omgeving. Daar is moed voor nodig. Zeker op zijn leeftijd. Maar wat mij het meest raakte was zijn inlevingsvermogen.

Dit is een kant van Ibiza die niet zo vaak wordt belicht. Achteraf hoorde ik dat de man die de jongens hadden geholpen in zijn jonge jaren alle feesten van het eiland afging. En na zo’n feest een zwaar ongeluk kreeg, waardoor zijn vriendin op slag dood was en hij zijn been verloor. En hij is niet de enige op het eiland…

Talloze mensen zijn hun dierbaren op die manier verloren op Ibiza. Een goede vriend van mij is hier op zijn eenentwintigste door een auto-ongeluk omgekomen na een feestje. Zijn zus is inmiddels bijna vijftig, maar helaas door de vele feesten en partijen de weg kwijt geraakt. Je ziet het wel vaker. Mensen die na een heftige zomer, s’ winters verdwaast en verdwaald rondlopen door de straten. Dat is de keerzijde van een partyeiland. Je moet stevig in je schoenen staan. Voor je het weet verlies je je in de waanwereld van seks, drugs en rock en roll. Je kunt ervan proeven,  zolang je je er niet in verslikt of nog erger, stikt. Want hoe hongeriger je wordt, hoe uitzichtlozer het uiteindelijk zal zijn. Kortom, een never ending story.

Het berichtje van deze jongen deed mij denken aan Chris Dews van Casita Verde. Hij vertelde mij een keer op wat voor manier hij workshops gaf aan kinderen en waarom. Hij creëerde een fantasiewereld waarin hij samen met de kinderen een ‘reis’ door de ruimte maakte en vroeg ze om vervolgens naar de aarde te kijken. Daaropvolgend zoomden ze net zo lang in, totdat het kind zichzelf kon zien op die prachtige aardbol en dan was zijn vraag: ‘Waar sta jij? Wie ben jij? Wat beteken jij voor die wereld?’ Ik vond het een prachtig voorbeeld om te leren wat je nou eigenlijk van jezelf aan de wereld wilt geven. Maar die jongen van zeventien hoeft overduidelijk niet meer in te zoomen…

Opmerking van de redactie: Aviola heeft geen Facebook account (ja, ze bestaan echt nog!). En hoewel we verwoede pogingen doen om haar over te halen er toch één te openen, is dat op dit moment nog niet van kracht. Mocht je dus willen reageren op een manier dat Aviola het ook kan lezen, reageer dan gewoon onder dit artikel en niet via een Facebook opmerking. Gracias, ook namens Aviola.

Meer artikelen

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Laatste Artikel