16.4 C
Ibiza Town

Column Jeroen Essers: Ik mis alleen de Hema

Moet lezen

echt-hemaJeroen Essers is vaste columnist bij Ibizavandaag. Vanaf de planning van zijn emigratie uit Nederland naar het Spaanse Ibiza kunnen onze lezers zijn belevenissen en hersenspinsels volgen. Iedere zaterdagmorgen, waar ook ter wereld. Deze keer draagt zijn column de niets verhullende titel “Ik mis alleen de Hema”

 

de onderstaande content is alleen zichtbaar voor ingelogde lezers

[restrict]

jeroen-essers-columnistIk mis alleen de Hema!

Een tijdje geleden heb ik van een vriendin die hier ook op het eiland woont, een boek geleend met de titel: “Ik mis alleen de Hema.” Geschreven door Manon Sikkel en Marion Witter. In het boek staan een aantal korte verhalen, waarin verschillende Nederlanders hun verhaal vertellen omtrent hun emigratie. Ontzettend leuk om te lezen. Sommigen wonen inmiddels al jaren in het buitenland. Anderen wonen weer in Nederland en voor hen bleek emigreren niet wat ze ervan verwacht hadden.

Ik vond de titel van het boek briljant gevonden. Je gaat je hierdoor namelijk afvragen…Wat mis ik zelf eigenlijk? En als ik mijn vrienden en familie niet meereken, blijkt deze vraag voor mij niet zo makkelijk te beantwoorden. Eerlijk gezegd, verbaasd dat mezelf een beetje. Ik ben namelijk niet zo’n avonturier. Heb niet de hele wereld over gereisd en tientallen culturen opgesnoven. Dus het is puur Nederlands bloed wat door mijn aderen stroomt. Dan moet er toch wel iets zijn wat ik mis? Ik ga de standaard producten bij langs. Pindakaas, hagelslag, rookworst, kaas en drop. Nee, niets van dat alles mis ik. En wat ik ook verzin, missen doe ik het niet. Ik blijk me dus makkelijk aan te passen. Ik zoek gewoon een alternatief! De kaas die ik in Nederland had, heb ik omgeruild voor een ander. Hagelslag en pindakaas zijn vervangen jam en chocoladepasta en alle andere oer Hollandse dingen, kunnen mij eerlijk gezegd ook gestolen worden. Als ik er over nadenk is iets missen ook verspilde energie, je krijgt het er namelijk niet mee terug.

Wat nu als je niet gelukkig bent, als je bent geëmigreerd? Een dame uit dat boek had daar zelf veel mee te maken gehad in het begin. En er was veel onbegrip als ze daar over begon tegenover haar familie en vrienden. Zij begrepen het niet. Zij was toch degene die vertrokken was. Ook ik heb die momenten wel. De momenten waarin ik denk…Wat heb ik gedaan? Al zijn die momenten gelukkig van korte duur. Voordat ik naar Ibiza ben verhuisd, woonde ik namelijk samen met mijn beste vriendin. We deelden een huis en ook elkaars leven. Hier woon ik weer alleen en heb mijn eigen leven. Ik ben dus weer volledig teruggeworpen op mezelf. Natuurlijk heb ik hier mijn vrienden waar ik naar toe kan gaan. Maar als mijn beste vriendin en ik samen waren, snapte ik het sommetje van 1+1=3. Er gebeurde namelijk iets bijzonders als wij samen waren. Er kwam een derde energie vrij. Nu zit ik hier met mijn eigen energie. En ik geef toe dat ik hieraan moet wennen. Ben ik dan niet gelukkig? Heb ik spijt van mijn keus? Absoluut niet! En gelukkig stuit ik ook niet op onbegrip als ik het onwennige gevoel uit tegenover mijn vrienden of familie.

Dat je door een emigratie ook in een persoonlijk proces kunt schieten is misschien wel iets minder bekend. Ook dit kwam in het boek naar voren. Je laat een volledig leven achter je en begint opnieuw. In het begin is het allemaal nieuw en spannend. Je bent druk met alles te regelen. Maar als dat achter de rug is, komt er rust en heb je veel tijd om handen. Helemaal als je niet meteen een baan hebt. Dit is precies het proces waarin ik mij nu bevind! Ik heb veel tijd om na te denken. Naast 10.000 positieve gedachten glipt er ook wel eens een minder leuke door mijn hoofd. Wat als het niet bedoeld is dat ik hier blijf? Wat als de enige reden dat ik hier ben is, dat ik nog meer moet leren loslaten? Dat ik moet leren afstand te doen van alles wat ik heb, om te beseffen dat ik nog steeds compleet ben! Ik geloof dat ik dat wel weet, dus dat zal niet de grote les erachter zijn. Maar als ik deze maand geen baan weet te bemachtigen, zal ik terug gaan naar Nederland. Voor mij dus een heel spannende tijd. En ik merk dat dit meer met mij doet dan ik wil. Ik word er onzeker van en droom veel. Ik merk dat het goed is om daar naar te kijken en door dat proces heen te gaan. Gelukkig kan ik er makkelijk over praten en blijkt het heel normaal te zijn, geven de Nederlands bewoners van Ibiza aan. Ook zij hebben dit in het begin meegemaakt. Toch ben ik heel diep van binnen rustig. Want wat er ook gebeurd, ik red me wel! Heb me altijd gered! En besef ook dat de meeste banen pas eind april beschikbaar komen. Daarnaast heb ik afgelopen week mezelf weer bij een hotel kunnen presenteren.

Ach, en mocht ik onverhoopt wel terug moeten en alles achter moeten laten, dan ga ik gewoon terug. Ga weer aan de slag als stervensbegeleider en koop ik nieuwe spullen bij…inderdaad..de Hema.

www.jeroenessers.com                                www.homenursingibiza.com

[/restrict]

Meer artikelen

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Laatste Artikel